Παρουσίαση βιβλίου

Βιβλία που ξεχώρισαν | Γιάννας Βαρουξή-Μπαδύλα Η ΛΕΝΑΙΝΑ

Στη νέα στήλη της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς με τον τίτλο "Βιβλία που ξεχώρισαν", συγγραφείς και συνεργάτες της Βιβλιοθήκης προτείνουν και σχολιάζουν ένα βιβλίο που ξεχώρισαν κι αξίζει της προσοχής των αναγνωστών.

Σήμερα η συγγραφέας ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΑΜΑ μας προτείνει
το βιβλίο της Γιάννας Βαρουξή-Μπαδύλα Η ΛΕΝΑΙΝΑ (αυτοέκδοση, 2020)

Η ΛΕΝΑΙΝΑ της Γιάννας Βαρουξή-Μπαδύλα

Μια μελετημένη τομή στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Λιβαδειά της γερμανικής κατοχής και όχι μόνο, η "Λέναινα", που το συγγραφικό νυστέρι της Γιάννας Βαρουξή - Μπαδύλα επιχειρεί με προσωπικό "κόστος", επίμονη παρατήρηση και έρευνα, τολμηρή κατάδυση στον ψυχικό κόσμο των ηρώων της. Το "μαργαριτάρι" που αλιεύεται από την κατάδυση αυτή είναι η ιστορική μνήμη και η συγκίνηση που απορρέει από αυτήν. Ήρωες με οικεία ταυτότητα σε πολλούς από εμάς, που η τραγική τους μοίρα - αν θέλαμε να την αποκαλέσουμε έτσι - ενεργοποιεί την πένα της συγγραφέα χωρίς περίτεχνα, λογοτεχνικά φτιασίδια. Διάλογοι με μεστό περιεχόμενο, γλώσσα απλή με στοιχεία ντοπιολαλιάς, δομή πειθαρχημένη στους κανόνες της μυθιστορίας, πλαστικότητα αφήγησης, ύφος - σφραγίδα της ανήσυχης, εξερευνητικής προσωπικότητάς της.

Προσωπικά θεωρώ ότι η Γιάννα Βαρουξή - Μπαδύλα με ένα ακόμη βιβλίο της αξίζει δικαιωματικά την αμέριστη προσοχή μας.

Κατερίνα Γιαμά, συγγραφέας

Η Κατερίνα Γιαμά γεννήθηκε στη Λιβαδειά και σήμερα ζει στη Χαλκίδα. Σπούδασε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικές Επιστήμες ενώ δούλεψε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα με δημιουργικότερη την δημοσιογραφική της πορεία σε τοπικά ΜΜΕ της Χαλκίδας.
Το 2003 της απονεμήθηκε έπαινος από την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας για την διπλή συμμετοχή της στον 5ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος ενώ συμμετείχε και σε Διαγωνισμό Διηγήματος της ΓΣΕΕ.
Το 2017 συμμετείχε στους Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες με το "Δελφικό".
Ασχολήθηκε με το μυθιστόρημα από το 2012 εκδίδοντας κατά σειρά τα: "Kαληνύχτα και Όνειρα Γαλάζια"(2012), "Ροζ Σκακιέρα"(2013), "Αστερόπετρα"(2014), "Μπιντές από μετάξι"(2016), "Τετράδιο του Παλέρμο"(2017), "Μαύρη Ταρταρούγα"(2018), "Φεγγάρι μπλε"(2020), «Ερωτες θεοί»(2022).
Συνεργάτης του περιοδικού "αν" που εκδίδεται στη Χαλκίδα, διατηρεί το blog "Κατερίνα Γιαμά - Ανήσυχη πένα" τα τελευταία έξι χρόνια. Μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Λογοτεχνών, της Κοινωνίας Ελλήνων Συγγραφέων και των Ποιητών του κόσμου.

ΝΙΚΗ ΜΠΛΟΥΤΗ Εκείνη τη μέρα - Ηχητική Βιβλιοθήκη

ΒΟΙΩΤΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Από την Ηχητική Βιβλιοθήκη της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λεβαδείας.
Με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοέμβρη ακούμε το διήγημα της Νίκης Μπλούτη "Εκείνη τη μέρα" (από την συλλογή διηγημάτων "Άδεια φωλιά", έκδ. Φίλντισι, 2019).
Διαβάζει η Λένα Πολατσίδου. https://archive.org/details/20221116_20221116_1126

%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%97%20-%20%CE%95%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1%20%281640%20%C3%97%20856%20px%29.png

Συνεντεύξεις με Βοιωτούς συγγραφείς

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς εγκαινιάζει μια νέα στήλη με τον τίτλο "Συνεντεύξεις με Βοιωτούς συγγραφείς", όπου οι συγγραφείς απαντούν σε ερωτήματά μας και παρουσιάζουν το νέο τους βιβλίο.

Σήμερα στις ερωτήσεις μας απαντά η ψυχολόγος και συγγραφέας ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΑΖΗ με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της στη Λιβαδειά ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΑΒΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (14/11/2022 στο Βιβλιοπωλείο Σύγχρονη Έκφραση).

Ερ.: Πώς ξεκινήσατε να γράφετε αυτό το βιβλίο; Υπάρχει κάποιο αρχικό ερέθισμα;

Σχετικά με το βιβλίο, θα έλεγα ότι είναι σαν ένα παιχνίδι παζλ. Από το 2013, ενώ ήμουν ακόμη φοιτήτρια ψυχολογίας, έγραφα διάφορες ιστορίες στο προσωπικό μου ιστολόγιο σε ό,τι με απασχολούσε ξεκινώντας για τη δική μου αυτοέκφραση, αποφόρτιση και αναστοχασμό. Ξεκίνησε σαν τον υπότιτλο του βιβλίου, με στόχο τη γραφή ως μία μορφή αυτοίασης που έγραφα αρχικά με πομπό και δέκτη τον εαυτό μου. Σαν κομμάτια του παζλ δεν είχα ποτέ μία εξαρχής ολοκληρωμένη εικόνα ως απώτερο σκοπό- όπως το παιχνίδι- και απλά μάζευα τα κομμάτια του παζλ για μένα.
Το 2021 με αφορμή μία πρόταση μίας συναδέλφου στη Χίο που μου πρότεινε ότι θα ήταν ωραίο να τις έβλεπε όλες τις ιστορίες μαζεμένες και ενιαίες σε ένα βιβλίο, παρά σε ένα ιστολόγιο που χάνονται , «γεννήθηκε» η ιδέα να φτιαχτεί αυτή η «ενιαία εικόνα του παζλ» και έτσι ξεκίνησα να ενώνω τα κομμάτια και να δημιουργείται σιγά σιγά το βιβλίο. Έτσι η γραφή που ξεκίνησε από ιδιωτικό χαρακτήρα και την αρχική μορφή της αυτοίασης κατέληξε σε πιο δημόσιο και δημιουργικό χαρακτήρα, όπως ακριβώς διαμορφώνεται και ο υπότιτλος του βιβλίου.

Ερ.: Ποιο θεωρείτε ότι είναι το βαθύτερο θέμα που σας απασχόλησε γράφοντας το βιβλίο;

Το βαθύτερο νόημα είναι πως μπορούμε, στις αντιξοότητες, τις δυσκολίες αλλά και τις ωραίες στιγμές της ζωής και της καθημερινότητας, να βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας βλέποντας- μεταφορικά ή κυριολεκτικά- το ταβάνι και να αναστοχαζόμαστε στο πως βιώνουμε τα πράγματα μέσα μας και μέσω της γραφής, πως τα εξωτερικεύουμε και παρατηρούμε τις εσωτερικές μας διεργασίες.
Μέσα στα τελευταία χρόνια- που είναι και τα χρόνια που κάνει την πορεία του το βιβλίο με τις ιστορίες- ένας νέος άνθρωπος μεγαλώνει μέσα στα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, που αναμφίβολα περνάει από πολλές δικές του «κρίσεις», είτε εσωτερικές και ψυχοσυναισθηματικές μεγαλώνοντας είτε οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές κρίσεις που ζει στο πλαίσιο που ζει. Απέναντι σε όλα αυτά λοιπόν, το μόνο που έχει ως κεντρικό πυρήνα του είναι ο αναστοχασμός, η αυτοπαρατήρηση, ο εσωτερικός (ή και με άλλα άτομα) διάλογος και τέλος, μέσω της γραφής, η εξωτερίκευση όλων αυτών στο χαρτί αλλά και η μετέπειτα «συνομιλία» του με τα προϊόντα αυτά της γραφής.

Ερ.: Αν θέλατε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν τίποτε για σας, με ποια λόγια θα το παρουσιάζατε;

Θα έλεγα ότι αποτελεί ένα βιβλίο ψυχολογίας, αλλά με την έννοια της εμπειρικής γνώσης και όχι της ακαδημαϊκής. Στέκεται σε βιώματα, είτε δικά μου είτε πολλών άλλων ανθρώπων, σε εσωτερικές διαδικασίες όπως η αυτοπαρατήρηση, ο αναστοχασμός, η ψυχοσυναισθηματική ωρίμαση και εξέλιξη ως άτομο αλλά και το πως στέκεται ο σύγχρονος άνθρωπος (και ιδίως η νέα γενιά) σε γεγονότα συνεχόμενων και πολλαπλών κρίσεων στην Ελλάδα. Στόχος, είτε με τις βιωματικές ιστορίες «σε κατάσταση ταβανοθεραπείας» που γράφτηκαν στα χρόνια της κρίσης και με τις ερωτήσεις που θέτουν σε ένα διάλογο με τον/την αναγνώστη/στρια είτε ακόμη και με τον παραλληλισμό με τον Καβάφη και τη γραφή του, ο/η αναγνώστης/τρια να προσκληθεί για μία δική του/της εσωτερική διεργασία και αναστοχασμό, σε αυτά που εκείνος/η βιώνει. Σε μία σύνδεση, γνωριμία, συντροφιά με τον εαυτό αρχικά και μετέπειτα με πρόσωπα άλλα ή/και καλύτερη αντίληψη των εξωτερικών γεγονότων και καταστάσεων.

Ερ.: Υπάρχει κάτι που ανακαλύψατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου;
Νομίζω ότι η μεγαλύτερη ανακάλυψη ήταν του να γράφεις ένα βιβλίο στην πράξη, να το στήνεις, να καταναλώνεις χρόνο για αυτό, αλλά και το πως το προχωράς βήμα βήμα μέχρι να φτάσεις και στον εκδοτικό οίκο που θα το αγκαλιάσει. Πριν, θεωρητικά, το είχα για πιο ανώδυνο και εύκολο. Στην πράξη όμως χρειάστηκαν 9 ολόκληροι μήνες- μία αλλιώτικη εγκυμοσύνη- για να γεννηθεί. Αυτή θα έλεγα ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη αλλά και ωραία γνώση και εμπειρία για μένα.

Ερ.: Ποιες προκλήσεις κρύβει η γραφή;

Ο/Η καθένας/καθεμία μας μπορεί να δώσει ίσως διαφορετικές απαντήσεις. Εγώ θα δώσω τη δική μου πρόκληση τόσο με τη γραφή στην αρχική της φάση, που έγραφα για μένα, όσο και με τη γραφή ως δημιούργημα ενός βιβλίου και ως δημόσιο χαρακτήρα της. Η έκφραση, η έκθεση του εαυτού, η ευαλωτότητα. Για μένα ήταν πάντα μία μεγάλη προ(σ)κληση αυτό και με φόβιζε. Η ευαλωτότητα πάντα φοβίζει στην αρχή, και ενέχει το ρίσκο, την αβεβαιότητα και τον φόβο. Όμως στο τέλος οδηγεί σε μία καλύτερη και αυθεντική επαφή με τον εαυτό μας. Όταν λοιπόν γράφεις τότε εκτίθεσαι. Όταν εκτίθεσαι, ρισκάρεις και κλυδωνίζονται οι σταθερές σου. Όμως αξίζει, όπως τουλάχιστον έχω δει μέχρι στιγμής. Η ευαλωτότητα που ήταν εξαρχής μία αδυναμία και φόβος από τη γραφή, έγινε και μέσω αυτής, η υπέρτατη δύναμη.

Ερ.: Πείτε μας 3 τίτλους βιβλίων και 3 συγγραφείς που σας επηρέασαν.

Πολλοί οι συγγραφείς που με επηρέασαν ως άνθρωπο. Ωστόσο για τα βιβλία, θα μπορούσα να σκεφτώ πολύ αβίαστα, τους εξής τίτλους:
1. Βλέπω Τα Δάκρυά Σου: Θλίβομαι Διαμαρτύρομαι Μπορώ Να Ζήσω- Γιώργος Κανακάκης. Εκδόσεις Libro
2. Maybe You Should Talk to Someone – Gottlieb Lori (υπάρχει μόνο σε αγγλική έκδοση προς το παρόν)
3. Γκρουπ : Πώς ένας θεραπευτής και ένας κύκλος αγνώστων μου έσωσαν τη ζωή . Christie Tate. Εκδόσεις Λιβάνης.

Η Χριστίνα Πανταζή -με καταγωγή από Λιβαδειά- είναι ψυχολόγος, απόφοιτη του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπαιδευόμενη στην Οικογενειακή- Συστημική Ψυχοθεραπεία. Μέχρι στιγμής έχει εργαστεί σε αρκετούς φορείς και οργανισμούς ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας με ευάλωτους πληθυσμούς (στο τομέα του μεταναστευτικού, εξαρτήσεις) ενώ τη παρούσα χρονική στιγμή εργάζεται ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας στο χώρο των εξαρτήσεων. Η ψυχική υγεία και η συγγραφή κειμένων αποτελούν δύο πεδία μεγάλου ενδιαφέροντος και πηγής αγάπης για εκείνη.
Έχει εκδόσει το βιβλίο ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΑΒΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ στις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

Επικοινωνία

ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ Να μη λυγίσει ποτέ η καρδιά μας - Ηχητική Βιβλιοθήκη

ΒΟΙΩΤΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Από την Ηχητική Βιβλιοθήκη της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λεβαδείας. Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ακούμε το διήγημα της Λιλίκας Νάκου "Να μη λυγίσει ποτέ η καρδιά μας". Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Εστία την 1η Νοεμβρίου 1950.
Διαβάζει η Γεωργία Τσέλιου. https://archive.org/details/20221026_20221026_1203

Φωτογραφικές Συναντήσεις 2022-2023

event%20%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82.jpg

Δηλώσεις συμμετοχής: https://bit.ly/3SQOHt7.
Η δήλωση είναι απαραίτητη και για τα παλαιά μέλη της ομάδας.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Από Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022 η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς θα είναι ανοικτή για το αναγνωστικό κοινό και τα Σάββατα.

Έτσι το ωράριο λειτουργίας διαμορφώνεται ως εξής:
Δευτέρα έως και Σάββατο: 8.30 π.μ. – 2.30 μ.μ.