News » ΒΙΒΛΙΟΑΓΚΑΛΙΑ: «Ο Γάτος της οδού Σμολένσκη», Χρ. Μπουλώτης
Posted on 30 Nov 2020 09:43
«Ο Γάτος της οδού Σμολένσκη», Χρ. Μπουλώτης
Ελληνικά Γράμματα, 2007 Βραβείο ΙΒΒΥ
Ο Χ. Μπουλώτης μίλαγε πάντα στην καρδιά μου (σίγουρα και σε άλλες). Νομίζω μάλιστα ότι πάνω από ένα δικό του βιβλίο με πρωτοάρπαξε το ζαχαρωτό σύννεφο της παραμυθογραφίας. Στη Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς βρήκα άφθονες δόσεις του, που διάβαζα κρυμμένη στο υπόγειο. Φχαριστήθηκα φαντασία, τρυφερό χιούμορ και μεγάλες αλήθειες σε παιδικό νούμερο. Γρήγορα βέβαια με εντοπίσανε με τα πειστήρια του εγκλήματος ανά χείρας. «Γιατί καταχωνιάζεσαι, καλέ, εδώ κάτω;» «Ψάχνω κείμενο για τις ΒΙΒΛΙΟΑΓΚΑΛΙΕΣ. Προχειρότητες θα κάνουμε;» Αδιάσειστο άλλοθι!
Δύσκολη υπόθεση η επιλογή, ώσπου έπεσε το μάτι μου στον «Γάτο της οδού Σμολένσκη» και παραδόθηκα άνευ όρων. Γιατί αγαπάω τα γατιά (που δε μου στέριωναν) μα πιο πολύ τα Εξάρχεια, όπου τοποθετείται η ιστορία. Αχ, οδός Σμολένσκη (πάνω από τη δική μου Βαλτετσίου, αλλά εντάξει…) λαϊκή αγορά στην Καλλιδρομίου (ζαρζαβατικά Σάββατο πρωί, κρασάκια το βράδυ), λόφος του Στρέφη (ικανός να μετα-στρέφει κάθε κακοκεφιά). Η γαλαζωπή ομίχλη των φοιτητικών μου χρονών αναδύθηκε νοσταλγική.
Επανέρχομαι στην ιστορία, αφήνοντας τη δική μου προϊστορία. Στο βιβλίο, που εικονογράφησε υπέροχα η Φ. Στεφανίδου, πρωταγωνιστεί ένας κεραμιδόγατος· ανώνυμος, «γιατί τα ονόματα τον σφίγγουν σαν λουρί στο λαιμό». (Αν τα ονόματα χαρακτηρίζουν, αν οι χαρακτηρισμοί στιγματίζουν, ίσως έχει δίκιο.) Από αλητάκος των Εξαρχείων γίνεται σπιτόγατος στη Σμολένσκη, κουβαλώντας μαζί και το κουρδιστό του ποντίκι. Ο 1ος λόγος στην αλλαγή κοσμοαντίληψης του Γατούλη είναι η αμοιβαία συμπάθεια με τους ενοίκους (την πιανίστα Λελέ, τη Μάρω και τον παππού εκ Ρωσίας, που ζει μέσα στο απόρθητο κάδρο του). Ο 2ος λόγος είναι το πρωτόγνωρο πάθος του Γατούλη για τη μουσική!
Η ετερόκλητη παρέα ζει περίφημα στη Σμολένσκη και πιο πέρα, στην Ακρόπολη, στο Μέγαρο. Ταξιδεύουν καβάλα σ’ αστέρια, σε τσιχλόφουσκες-αερόστατα, σε κλασικές μελωδίες πιάνου, σε νότες τζαζ, σε άτακτα όνειρα. Τόση χαρά δεν πρέπει να τελειώσει. Δε γίνεται όμως και να μην τελειώσει. Διότι ο Γατούλης εξαφανίζεται. Θα βρεθεί; Παραμύθι είναι, θα βρεθεί. Πού; Στη γωνία του αναπάντεχου. Δε φανερωνόταν, γιατί "είναι όμορφο σαν μουσική να ξέρεις πόσο σ' αγαπούν και ότι σε ψάχνουν πάντα".
Υ.Γ. Τα φοιτητικά μου Εξάρχεια έχουν επίσης εξαφανιστεί. Το διαπίστωσα στο μεγαλείο του, όταν ξενάγησα εκεί τα παιδιά μου. Τότε είδα την απορία μαζί με τη φρίκη σε αριστερό και δεξί…
~Κατερίνα Δημόκα
Σου άρεσε το άρθρο; Βαθμολόγησέ το!
Latest Blog:
Εργαστήρια πειραμάτων posted on 20 Feb 2024 09:09
