News » «Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι…»
Posted on 23 Sep 2020 08:34
Το πρώτο παιδικό βιβλίο που παρουσιάζουμε στις «ΒΙΒΛΙΟΑΓΚΑΛΙΕΣ» της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς είναι το «Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι…» της συγγραφέα Αργυρώς Πιπίνη και της εικονογράφου Ίριδας Σαμαρτζή από τις εκδόσεις Πατάκη (2016). Μια ιστορία που -με άμεσο λόγο και εξαίσιες εικόνες- μοιράζει στους αναγνώστες αγκαλιές (μας έχουν λείψει, έτσι;) όπως εκείνες που αντάλλαξε μια οικογένεια με ένα σπίτι.
«Μιαν φορά κι έναν καιρό ήταν ένα σπίτι…» Έτσι, λοιπόν, ξεκινά η ιστορία μας, με ένα σπίτι που αναπνέει κι έχει ψυχή, συναισθήματα. Γκρίζα, ωστόσο, και μελαγχολικά, γεμάτα ερημιά και νοσταλγία για τις φασαριόζικες εποχές όπου άνθρωποι το κατοικούσαν. Γιατί τώρα τα δωμάτια παραμένουν κλειστά, μαραζωμένα, ανυπεράσπιστα στον χρόνο, που τα πολεμά και τα ασχημίζει. Τώρα τα παντζούρια χτυπούν σαν αναστεναγμός και η καγκελόπορτα τρίζει σαν κλάμα. Μόνη παρηγοριά στο παρατημένο σπίτι μας ένα ανθεκτικό δέντρο, μια μηλιά.
Μα όλα τούτα θα αλλάξουν, όταν ένα καλοκαίρι μια οικογένεια θα καταφτάσει. Δυο γονείς, ένα αγόρι (τα ονόματά τους δεν τα έμαθα, την καταγωγή τους επίσης, ταιριάξτε εσείς όποια θέλετε…) κι ένα μωρό διαλέγουν το σπίτι για σπιτικό τους και το επενδύουν με τα υλικά της αγάπης τους. Σταδιακά το γκρίζο οίκημα ξυπνά από τον λήθαργο και βρίσκει χαρούμενη ανάσα. Ο μπαμπάς και η μαμά κανακεύουν το σπίτι, ενώ το αγόρι το συντροφεύει και φιλιώνει με τη μηλιά του κήπου, τη Μηλίτσα του.
Το σπίτι ανοίγεται ευγνώμον στους νέους του ενοίκους και αποκαλύπτει τα δώρα του, παλιά έπιπλα από τους προηγούμενους και κρυμμένα παιχνίδια στην σοφίτα. Και οι εποχές περνάνε με τις χάρες τους, ενώ η οικογένεια ζει τις μικροχαρές της ζωής. Και φτάνει πάλι το καλοκαίρι, συνεπές στο δρομολόγιό του· ένας χρόνος για πότε κύλησε; Το σπίτι πια από γκρίζο έχει γίνει ολάνθιστο. Έδωσε και πήρε. Πρόσφερε και ανταμείφθηκε. Τώρα σπίτι και άνθρωποι έχουν ασφάλεια, ζεστασιά και όνειρα, μα πιο πολύ τη δεύτερη ευκαιρία που, αχ, τη δικαιούνταν…
Με γοητεύουν τα βιβλία που δεν έχουν συγκεκριμένο ηλικιακό κοινό, που με καθολικότητα ανοίγονται σε όλους! Κάνουν τους μικρούς λίγο μεγαλύτερους και τους μεγάλους λίγο μικρότερους. Μηνύματα πολυεπίπεδα αλλά καθαρά διαχέονται από την ιστορία μας μέσα από ακριβές λέξεις, ευφυή, παιδικότροπη εικόνα και ενθουσιώδες χρώμα.
Η εμψύχωση του σπιτιού υπενθυμίζει πως ό,τι μας περιβάλλει γίνεται κομμάτι μας και μας καθρεφτίζει. Πως η αγάπη μετουσιώνει και αναδομεί. Πως τα αυτονόητα, όπως ένα δέντρο, μια στέγη, μια μικρή πατρίδα, είναι τα ζωτικότερα. Και οι εποχές, που συνθέτουν τον κύκλο του χρόνου, φτιάχνουν μια ανυπόμονη ρόδα, όταν η ψυχή είναι γεμάτη ελπίδα και ασφάλεια. Και το όνειρο ζεσταίνεται καλά, όταν μοιράζεται και γι' αυτό πολλαπλασιάζεται.
Μου άρεσε ο ψίθυρος ότι οι άνθρωποι τελικά δένονται στις ίδιες ανάγκες, που κι αν ενηλικιώνονται, δε γερνάνε. Γι' αυτό και η αμοιβαία βοήθεια αποδεικνύεται αναγκαία· τίποτα δεν είναι παλιό ή άχρηστο, αφού άλλοι άνθρωποι θα το γυρέψουν. Και όσο κι αν κάποτε η ζωή είναι ζοφερή, άδικη, η ρόδα της, δεν μπορεί, θα μας πάει παρακάτω και αυτό το παρακάτω είναι εξ ορισμού ελπιδοφόρο για τις ευκαιρίες που εμφωλεύει. Όπως ακριβώς ο αυστηρός χειμώνα εμφωλεύει πάντα την αυθάδικη άνοιξη, το άνοιγμα, την αναγέννηση, την ανάσταση.
Την επόμενη, λοιπόν, φορά που θα περάσετε δίπλα από ένα εγκαταλειμμένο σπίτι, χαϊδέψετε τα παντζούρια του και γλυκά μουρμουρίστε του να κάνει υπομονή, όπως στωικά υπομένουν τόσοι συνάνθρωποί μας χωρίς υλική και ψυχική στέγη…
Αργυρώ Πιπίνη και Ίρις Σαμαρτζή σε ευτυχές αποτέλεσμα!~Κατερίνα Δημόκα
Αφήγηση Κατερίνα Δημόκα
Αργυρώ Πιπίνη / «Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι…» ΒΡΑΒΕΙΟ Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου - Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ
Σου άρεσε το άρθρο; Βαθμολόγησέ το!
Latest Blog:
Εργαστήρια πειραμάτων posted on 20 Feb 2024 09:09
