News » ΒΟΙΩΤΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΛΟΥΣΤΡΟΣ "Απολυτήριο μάθημα"
Posted on 16 Mar 2019 06:47
ΒΟΙΩΤΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΛΟΥΣΤΡΟΣ
Απολυτήριο μάθημα
Στις δώδεκα Αρετούσες
των Χανίων.Άκου, παιδί μου, Μαρία.
Όσο καθόσουν στο θρανίο,
παιδί και φύλαγα τα λόγια μου,
τώρα γυναίκα πια,
καιρός για το άλλο μάθημα,
θα φύγεις και μπορεί να μην ξαναβρεθούμε.
Κι αν όσα πούμε δεν σε αγγίξουν
εκτίμησε τουλάχιστον την πρόθεση
πρόσθεσε και το ρίσκο, που ξεχνώ
πως η ευαισθησία της ψυχής σου σε υποθήκη
για αυτές τις αποξηραμένες γνώσεις που σου φόρτωσα.
Δεν είμαι εγώ, που θα σου πω
πως ήσουν κόσμημα, και πως ξεστράτιζες
των αγοριών τα μάτια απ’ το βιβλίο,
το λέν’ τα φύλλα απ’ τα κλαδιά,
που ο αέρας σου τα κάνει και ριγούνε.
Τώρα σε περιμένει ο έρωτας κι αυτό το νιώθεις,
όμως δεν ήτανε στην ύλη σου και πρέπει
να το μάθεις κι οι γέροι σου πασχίζουν
να στο πουν, αλλά δε βρίσκουν λόγια.
Ο έρωτας πρόστυχη απάντηση, Μαρία μου,
σε ερώτημα, που δεν μπορεί και περιμένει.
Αυτό έχω μόνο να σου πω, που πάει να πει:
Η γυναίκα τρυφερή ανάμνηση παράδεισου
από τότε δικασμένη στην αγάπη,
μια πεταλούδα, που για σώμα έχει φτερά.
Ο άνδρας, μάθε το, δεν ξέρει ν’αγαπά,
ξέρει να θέλει, ένα δεμάτι χόρτο, που διψά,
κι εύκολα στρώνεται χαλί για τους χυμούς σου.
σπερματοδότης οίστρος τον μεθά.
Κακός δεν είναι ο κακομοίρης, μα διψά
και σ’ αγαπά πραγματικά, μα σ’ αγαπά για κείνον
κι έχει κι απαίτηση ο κερατάς, όταν σιωπά
να τον καταλαβαίνεις, πάνω κάτω, τι σου λέει.
Τα άλλα θα στα πει το πιο συχνά με λόγια τρίτων
σ’ αυτό δεν έχω τίποτα να πω, κρίνε και μόνη σου.
Φέγγουν και λίγες εξαιρέσεις τον κανόνα.
Δεν έχω απαίτηση να σκέφτεσαι, μόνο να χρησιμοποιείς
λιγάκι περισσότερο τα μάτια σου, να βλέπεις
και αφού σ’ αρέσει, βάφε τα, όσο απομένει, να τα βλέπουν.
Λίγο αν μου έδινες καιρό, θα ήθελα να σου μάθω να θυμώνεις,
του θηλυκού η δύναμη στη θλίψη:
απαλά να ανεβαίνεις το θυμό γλυκά να κατεβαίνεις
γλιστρώντας με τα μάτια, όσο μπορείς,
τα λόγια αιχμηρά μαλώνουνε, το πιο συχνά χυδαία..
Δουλειά σου να γλυκαίνεις τις πληγές
το παθιασμένο σμίξιμο θέλει την ταραχή του,
εγωισμούς κι αξιοπρέπειες και τέτοια,
αν θέλεις μέρισμα αγάπης, ξέχασέ τα.
Δες πόσο μοιάζουν δικαιολογίες
για ανέραστους ή αποτυχημένους.
Από τη γλώσσα σου στο σώμα
αρμοδιότητες μετάφερε
κι από τα χέρια σου στα πόδια ν’αγκαλιάζουν.
Κι αν έρθει η νύχτα και σου πει τα μυστικά της
μην απορήσεις, που εσένα διάλεξε, η νύχτα ξέρει,
εσύ μες το βαθύ σου στήθος φύλαξέ τα
το φως μην ξεθωριάσει την αλήθεια τους.
Τους φίλους σου να θυσιάζεις στο βωμό της σιωπής
τους φίλους, που δεν άντεξαν την ομορφιά σου,
μα μην τους ρίχνεις στην πυρά
και που δεν έχουνε τη δύναμη
τις αλυσίδες τους να λύσουν,
μπορούν από την ομορφιά να σε λυτρώσουν.
Τις ιαματικές σου σχέσεις να κρατάς
στο μεσιανό κατάρτι της υπομονής γερά δεμένες.
Κι αν, όπως εύχομαι, η εξαίρεση σε σένα πέσει
μάθε τον πώς να σ’ αγαπά και ύστερα
ολότελα σχεδόν δική του γίνε.
Ο έρωτας θεραπεία οδυνηρή, θυμήσου το,
για τις πληγές εκείνων, που γλιστρώντας
απ’ τους πόρους σου, κατά καθήκον θ’ ασελγούν
απάνω στην ψυχή σου.
Αίρεση ο έρωτας, μ’ ακούς Μαρία ,
αίρεση από πάντα ο έρωτας στο δόγμα της αγάπης!Υ.Γ Θα μου πεις, Κύριε, δε με λένε Μαρία,
μα μήπως εμένα με λένε Κύριο!
Αντί άλλου βιογραφικού
Συστήνομαι
Για της ψυχής μιλώ τ’ ανομολόγητα
κι από εκτίμηση στην εχεμύθεια της ποίησης
γράφω σε στίχο,
οι φλύαροι υπαινιγμοί της είναι, που μ’ αρέσουν,
και κείνη η εμμονή των έμμετρων ψιθύρων,
να ημερέψουν ορισμένως το σκοτάδι.
Σκοπό δεν έχει η τέχνη μου,
άλλος είν’ ο σκοπός της
κι ας ξέρω πως στο ύστερο
ό,τι αλέθουν οι μυλόπετρες του νου
η ψυχή καταναλώνει.
Οι στίχοι μου της νύχτας λάφυρο,
στο λίγο φως, που φυλακίζουν οι σκιές, υπόμνημα,
που για τη λάμψη, πάει να πει, γράφω του μαύρου
με ακτινοβολία, όσο γίνεται,
να πολεμήσουμε την παρεξήγηση,
σπονδή στην αφανή αρμονία του Ηράκλειτου,
που, όσοι δε φέγγει κάτι μέσα τους,
τον είπαν σκοτεινό.
Πολύ το βρήκα βολικό, πρέπει να πω,
που έτσι χωρίς περίσσιες εγγυήσεις
η ποίηση δίνει στα μιλημένα
το νόημα, που σ’ αυτά κάθε ένας μας ζητά.
Έτσι όχι ακριβώς αυτό, που λέγεται,
όσο εκείνο, που ήταν να λεχθεί
να απαντέχει μιαν ελπίδα!
Στης ταραχής δοσμένος την απόφαση
ενοχικά την αγωνία συμμερίζομαι της σιωπής
από φόβο μην προδώσω, δίχως λόγο σοβαρό.
της ποίησης τον όρκο.
Απ’ τις ημίγυμνες αλήθειες
μια εκτροπή του βλέμματος συχνά μας σημαδεύει
κι έχω το λίγο φως, που αξιώθηκα,
πιστό να με κρατά οφειλέτη του καιρού,
γι’αυτό και γράφω!
Και για να μη ζηλεύω του πουλιού,
που μέσα στου κλουβιού τη λίγην επικράτεια
βγάνει φτερό κι ανοίγει.
Και για το κύρος γράφω της λεπτομέρειας,
Λίγοι, που της αναγνωρίζουνε το βάρος, που σηκώνει.
Και για των αριθμών, όσο να πεις, το σέβας,
που εγείρονται από τη βεβαιότητά τους,
καθώς σε διερχόμενη κηδεία καφενόβιοι
και ευλαβικά παραχωρούν προτεραιότητα στο τίποτα,
όταν το βλέπουν ανθισμένο να διαβαίνει.
Θηρεύοντας την ομορφιά φτερό έδωσα στη σκέψη.
τυφλός καθώς ατένισα το φως
άλλη αλήθεια δε με καταδέχτηκε,
την ομορφιά, το πιο αθώο ψέμα
από όλες του καλού τις εκδοχές,
που γλύτωσε της ηθικής την ανυποληψία.
κι όλο γειώνοντας τους κεραυνούς
στη χάρη της απόθεσα χαμόγελο και δάκρυ
«αίμα δε βγάζει ούτε χολή, όταν ραγεί η αγάπη».
Με τη λεπτή ευγένεια του υπαινιγμού
έτοιμος για να νικηθώ
καθώς ιέρεια σε ναό ερειπωμένο
στο τελεστήριο προσήλθα του έρωτα
ευθυτενής και ανυπόδητος.
Από εδώ ο τόνος ο τελεστικός κι η θλίψη
η περιρρέουσα της οπτικής μου τα παράλια.
Από εδώ κι η ανυπακοή στου νου τις εγκυκλίους.
Οι λέξεις πρώτη ύλη κι ανοχύρωτη,
πρόθυμες που βυθομετρούν το ανάστημα του ρίγους.
Οι λέξεις, που μ’ αγάπησαν,
αυτές ξεχέρσωσαν τους άγριους δισταγμούς,
αλλιώς θα μ’ έσκαβαν ακόμη κούφιες βεβαιότητες.
Οι λέξεις, που πασίχαρες
κουβάλησαν τις μάταιες ελπίδες.
Για της ψυχής που γράφω τα ανεκπλήρωτα
Ω, εσύ ομορφιά των αποστάσεων, που φεύγεις,
ζείδωρη ανάγκη, πεπρωμένο μου,
δεν είμαι της συγνώμης άνθρωπος
κι αν συγχωρώ στον εαυτό μου λίγες λέξεις,
στη χάρη σου ταμένος,
Ότι δικός σου
απαρηγόρητα,
να ζω, για να μη σου μιλώ,
μου ήταν αφόρητο.
Στη φετινή γιορτή μας για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης συμμετέχουν οι Βοιωτοί Ποιητές:
- Αργυρώ Αγγελίνα-Ζωγράφου
- Δημήτρης Σαλούστρος
- Λούλη Τσαμαντάνη
- Θοδωρής Τσέλλος
- Λουκάς Παπαδάκης
- Νίκος Κελέρμενος
Σου άρεσε το άρθρο; Βαθμολόγησέ το!
Latest Blog:
Εργαστήρια πειραμάτων posted on 20 Feb 2024 09:09
