ΒΟΙΩΤΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΜΗΣ "Η Γη της Βοιωτίας"

News » ΒΟΙΩΤΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΜΗΣ "Η Γη της Βοιωτίας"
Posted on 13 Mar 2018 07:59

ΒΟΙΩΤΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΜΗΣ

Η Γη της Βοιωτίας.

Άνεμος, μνήμη, αιωνιότητα… Εναλλαγή και επαλήθευση ζωής
κάτω απ’ τα ίδια δέντρα, κάτω από τον ίδιο ουρανό…
Στο ίδιο αμνημόνευτο μονοπάτι οι προφητείες χαραγμένες
στην πέτρα κι οι προσκυνητές μιας άλλης αλήθειας
που έλαμψε κάποτε, να ανεβοκατεβαίνουν αγόγγυστα
τα πέτρινα σκαλιά…
Εδώ ο Λέβαδος, εδώ ο Μάντης κι η Ιέρεια, ο Κάδμος
κι ο Πλούταρχος, οι Καταλανοί κι οι Τούρκοι,
ο Λάμπρος Κατσώνης κι ο Αθανάσιος Διάκος…
Σ’ αυτό το τοπίο του μύθου και του θρύλου η ιστορία
ξαναγράφεται εξ’ αρχής από το ματωμένο χέρι της μνήμης…

Κάποια νύχτα σ’ ονειρεύτηκα κορίτσι αγαπημένο
κι αντίκρισα στα μάτια σου τον έρωτα που ματώνει
τ’ άστρα στον ουρανό…
Κι οι φωνές των πουλιών κι ο ήχος του νερού που σκορπίζεται
κι η ιερή φωτιά που κατακαίει τους αιώνες
κι ο δίκαιος άνεμος της δημιουργίας, όλα μου γνέφουν
να σ’ αγαπήσω πιο βαθιά…

Κάποτε θα ξυπνήσει η μεγάλη μέρα να ζωντανέψει
το ασάλευτο….
Τότε το όραμα, διάφανο και ορατό, θα χαμηλώσει
τις φτερούγες του στο χώμα κι εσύ, Νύμφη του νερού,
σα δάκρυ θα αναδυθείς στη γη μου για να γίνεις
μοίρα, μέλλον και αιωνιότητα…

Τύψη και αίμα κάτω απ’ τον νεόκοπο ήλιο…
Δυο ακηλίδωτα μάτια θα ξεκλειδώσουν τις πύλες της αυγής,
για να πρασινίσουν πάλι οι γκρεμοί, για να γαληνέψει
ο ουρανός, για να βρούνε ξανά τα ποτάμια το δρόμο τους…
Τα δικά σου μάτια θα διαβάσουν πάλι δίχως τύψη τον ουρανό
και σα φλέβα που σκιρτά θα σκορπίσουν τη διαύγεια
και το φως στη σκονισμένη όψη του χρόνου…
Με ένα αίσθημα που ματώνει, μέσα απ’ τις στάχτες του χτες,
να αναδυθεί η γαλάζια άνοιξη στα μάτια σου
για να ντυθείς ξανά, κόρη μικρή της θεάς, τις χρυσές αχτίδες
του ήλιου…
Για να ξεκινήσει η καινούρια αιωνιότητα,
για να πετάξουν περιστέρια λευκά στους ορίζοντες,
για να χρυσίσει ο κάμπος του καλοκαιριού
κι ο έρωτάς σου λεύτερος κι αδέσμευτος να κυματίσει
στον άνεμο…

Χώμα, Αίμα, Δάκρυ, Αθανασία!…
Κι είναι αργά να μιλήσουμε για εκείνο που ναυάγησε
στη λήθη κι είναι νωρίς ν’ απαντήσουμε στο άγγελμα
της καινούριας αποκάλυψης…

Ποιος θα μπορέσει ν’ αφουγκραστεί την χαμένη νιότη
που θρηνεί με τ’ όνειρο του φεγγαριού στα μάτια;
Ποιος θα μπορέσει να στοχαστεί τη μοίρα
μιας αλλοτινής ζωής που βηματίζει ολομόναχη στη σιωπή…
Τη δική μας μοίρα που αχολογεί στο χώμα και μετρά
το χρόνο, τις νύχτες και την απόσταση…

Μέσα στην πανάρχαια ρέμβη σου γόησσα
άνοιξε τα κλειστά σου βλέφαρα και δες το μεγάλωμα
της μικρής ζωής…
Το βαθύ πέρασμα στην άλλη διάσταση, με το πάθος,
τους ήχους και τις φωτιές που πυρπολούν τις ψυχές
και θρέφουν τα παραμύθια και τα όνειρα…
Σε κοιτώ στα μάτια κι η θλίψη μου αθωώνεται…
Ναι, οι άνθρωποι φεύγουν κι έρχονται άλλοι άνθρωποι…
Στη ζωή όμως που υπάρχει χιλιάδες στόματα βοούν
την καινούρια αλήθεια ανεμίζοντας φωτιές
και κόκκινα λάβαρα…
Οι ορίζοντες πλαταίνουν κι ένας καινούριος δρόμος
ανοίγεται πέρα μακριά…
Μια κόρη λευκή σαν το χιόνι βαδίζει τραγουδώντας
στη σιωπή κι η νύχτα ακολουθεί το βήμα της…

Εδώ ο Ορχομενός κι οι Μινύες, το Μαντείο και η Έρκυνα,
ο κάμπος με τα αθέριστα στάχυα κι ο Κηφισός
με τις γερμένες ιτιές που κοιμούνται στο νερό…
Εδώ το πέτρινο λιοντάρι της Χαιρώνειας που μετρά
την τύψη του ουρανού και στοχάζεται το ξοδεμένο αίμα…

Η Κορώνεια, η Θίσβη, οι Πλαταιές,
το ίδιο κοκκινόχωμα βαμμένο με το αίμα ανύποπτων
παλικαριών,
σπαρμένο με τα κόκκαλα ηρώων και μαρτύρων…
Κι όταν οι σμιλεμένες πέτρες γλιστρούν στη σκόρπια μοναξιά
της νύχτας,
μέσα από την ομίχλη του νερού που λευτερώνει τα οράματα
η αρχαία μάγισσα προβάλλει ξανά πρώτη…
Γυμνή, κορυφαία και μελαγχολική, δίχως ειμαρμένη,
ανοίγει το τετράγωνο παράθυρο και με την ίδια πάντα
οδυνηρή ευκολία παραμερίζει τα λευκά σύννεφα
του άσωτου ουρανού…
Για να σκορπίσει μια φωτιά στο μεσονύχτι…
Για να μεσουρανήσει ο έρωτας… Κι εκεί που ελπίζει η ψυχή,
να αντικρίσει ξανά το βλέμμα της το μέλλον…
Να χαράξει για μια ακόμα φορά στην ερημιά των άστρων
τον καινούριο χρησμό και με απροσποίητο πάθος
να κραυγάσει στον άνεμο:
Υ π ά ρ χ ω!…


Ο Γιώργος Δ. Μπίμης γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Βοιωτίας και ζει στη Λιβαδειά.

%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3%20%CE%9C%CE%A0%CE%99%CE%9C%CE%97%CE%A3.jpg

Έχει φοιτήσει στην Πρότυπη Σχολή Εργοδηγών Μηχανολόγων της ΣΕΛΕΤΕ, στα ΤΕΙ του Πειραιά, στην Παιδαγωγική Σχολή της ΣΕΛΕΤΕ και στην Ταχύρρυθμη Σχολή εκπαίδευσης της ΔΕΗ στη Φλώρινα. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός.
Διαβάζει, μελετάει και γράφει ποίηση από την εφηβική του ηλικία.
Εκτός από ποίηση ασχολείται με τη στιχουργική, το θεατρικό λόγο, το διήγημα και το μυθιστόρημα…
Δημοσιεύει ποίηση και στίχους από το 2013, κάθε Σάββατο, στον τοπικό τύπο ΒΟΙΩΤΙΚΗ ΩΡΑ και έχει δημοσιεύσει έργα του σε φιλολογικά περιοδικά όπως: "Βρυσούλες της Γνώσης" στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, "homo universalis", "αιολικά γράμματα", "ατέχνως", βιβλίοnet, fractal, "Κατιούσα" κ.α…

Έχει διακριθεί σε αρκετούς ποιητικούς διαγωνισμούς. Στις 25–1-2017 ο Σύλλογος Συνταξιούχων του Δημοσίου Ν. Βοιωτίας απένειμε τιμητική πλακέτα στον ποιητή για την προσφορά του στα Γράμματα και στην Τέχνη… (δείτε όλες τις διακρίσεις εδώ).

Το έτος 2015 κυκλοφόρησε ένα cd του συνθέτη και τραγουδιστή Παντελή Θαλασσινού με τίτλο "Χίλια Καραβάκια", όπου συγκαταλέγονται σε στίχους του Γιώργου Δ. Μπίμη τα τραγούδια "Καράβια πάνε κι έρχονται" και "Σ' είδε απόψε το φεγγάρι". Ο Παντελής θαλασσινός μελοποίησε ακόμα δυο τραγούδια σε δικούς του στίχους με τίτλους: "Αηδόνι μου" και "Προσκυνητής…" στο τελευταίο του cd (2016) με τίτλο: "Με δυο Ρολόγια"..
Επίσης έχει γράψει μουσική για τα τραγούδια: "Η Λευτεριά σου" και "Εμείς στον άγιο πόνο ορκιστήκαμε" (ακυκλοφόρητα). Η σολίστ κλασσικής κιθάρας Εύα Φάμπα έχει γράψει μουσική για τέσσερα τραγούδια σε στίχους δικούς του με τίτλους: "Στον πόλεμο", "Ορφέας κι Ευρυδίκη" , "Τσε Γκεβάρα", "Ταξίδι στο χρόνο…". Για το ποίημα ''Μέντα και Βασιλικός'' έχει γράψει μουσική ο νέος συνθέτης Δημήτρης Κογιάννης. Μία ακόμα συνεργασία με τον συνθέτη Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη έχει σα στόχο τη δημιουργία κύκλου τραγουδιών (νέο cd ) σε στίχους αποκλειστικά του Γιώργου Δ. Μπίμη (ήδη έχουν μελοποιηθεί πάνω από είκοσι τραγούδια που ζητάνε ενορχήστρωση και ερμηνεία)…

Έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές "Μνήμες της πέτρας και της Σιωπής…" (2015), "Τα Λυρικά" (2016) και "Ο Χρόνος κι οι Πληγές…" (2016).

Περισσότερες πληροφορίες στο facebook ) και στο Βοιωτικό Κόσμο.


Στη γιορτή μας για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης συμμετέχουν οι Βοιωτοί Ποιητές:
Στη γιορτή μας για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης συμμετέχουν οι Βοιωτοί Ποιητές:

Σου άρεσε το άρθρο; Βαθμολόγησέ το!

αξιολόγηση: 0+x

Latest Blog:

Εκτός αν ορίζεται διαφορετικά, το περιεχόμενο αυτής της σελίδας διανέμεται σύμφωνα με την άδεια Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License