News » Υπάρχει ζωή …μετά την απόλυση;
Posted on 02 Mar 2015 11:50
Απόλυση, και τα "μύρια κακά" που έπονται αυτής: αναπάντεχη έκπληξη, απόρριψη, απογοήτευση, οικονομικό αδιέξοδο, ανασφάλεια, αίσθημα αποτυχίας, πανικός! Η επαγγελματική ματαίωση σε όλο της το μεγαλείο! Και το ζητούμενο: Πώς να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας, ώστε να περάσουμε πιο ανώδυνα και εποικοδομητικά αυτή την αναμφίβολα δύσκολη και "αμήχανη" περίοδο ;
Τα τελευταία χρόνια η κορύφωση της οικονομικής δυσπραγίας με φυσικό επακόλουθο τις απολύσεις και την ανεργία, μας έχει "σθεναρά ταρακουνήσει" και "τραυματίσει" κοινωνικά και ψυχολογικά, ατομικά και συλλογικά. Οι συναισθηματικές επιπτώσεις της υπάρχουν και στα τα δυο φύλα. Όμως ειδικά οι άνδρες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο πρόβλημα σ’ αυτόν τον τομέα, επειδή είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στην συνείδηση της κοινωνίας και κατ΄επέκταση στην ανδρική ψυχή η πεποίθηση πως εκείνος «φέρνει το ψωμί» στο σπίτι. Άρα χάνοντας τη δουλειά του η ανδρική υπόστασή του απαξιώνεται.
Οι άνδρες δεν αποδέχονται εύκολα την "ήττα" και δεν προσαρμόζονται στην νέα κατάσταση της επαγγελματικής αποπομπής που καλούνται να βιώσουν, γιατί πιστεύουν πως έτσι θα φανούν ευάλωτοι, αδύναμοι, χαρακτηριστικά που δεν αρμόζουν στο ισχυρό πρότυπο που η κοινωνία τους έχει επιβάλλει και οι ίδιοι έχουν με περηφάνια υιοθετήσει.
Ιδιαίτερα υποφέρουν εκείνα τα άτομα που έχουν "οικοδομήσει" και στηρίξει την προσωπικότητά τους γύρω και πάνω στη δουλειά τους. Που η εργασία τους αποτελεί το κέντρο της ζωής τους. Έτσι με την απώλειά της νιώθουν ανύπαρκτοι, ασήμαντοι. Το πλήγμα γίνεται αφόρητα επώδυνο όταν ο εργαζόμενος έχει κύριο λόγο ύπαρξής του την «καριέρα». Όταν όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από την επαγγελματική του ανέλιξη. Τότε το άτομο τείνει να μεγιστοποιεί το θέμα της απόλυσης και θεωρεί πως απορρίπτεται η προσωπική του οντότητα ολόκληρη και όχι μόνο η επαγγελματική του προσφορά.
Σίγουρα ο άνθρωπος, παρά το γεγονός της αναγκαιότητας της εργασίας για βιοποριστικούς λόγους, έχει ανάγκη συναισθηματικά και ψυχικά την εργασία ως μια επιβεβαίωση της αξίας του και συνάμα της χρηστικότητάς του στο κοινωνικό σύνολο.
Εκείνος που μένει αδρανής, άπραγος αισθάνεται το χρόνο να κυλά εναντίον του και να τον πιέζει αφάνταστα μέρα με τη μέρα. Τότε λοιπόν η απραξία ταυτίζεται στο μυαλό του με την ανικανότητα και τη νωθρότητα .
Κατά συνέπεια ο συνδυασμός απόρριψης και απραξίας οδηγεί στη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Διαδοχικά η χαμηλή αυτοεκτίμηση οδηγεί στο αίσθημα αποτυχίας. Και η πεποίθηση ότι θα αποτύχουμε λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία…
Ένας τεράστιος φαύλος κύκλος…!!!
Όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η αποτυχία είναι η οδός της ελάχιστης υπομονής και η έλλειψη εργασίας είναι μια κατάσταση που μπορεί να αλλάξει, εφόσον εμείς δεν εγκαταλείπουμε την αναζήτηση νέας και δεν έχουμε ως στάση ζωής την αδράνεια και την παραίτηση.
Παράλληλα μια απόρριψη σε μια θέση εργασίας που μας ενδιαφέρει δε σημαίνει ότι είμαστε ανίκανοι για αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη εργασία, καθώς οι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην πρόσληψη ενός εργαζόμενου δεν εξαρτώνται μόνο από τις δεξιότητές του στη συγκεκριμένη θέση. Επιβάλλεται να σκεφτούμε λοιπόν, ότι η απόρριψη αυτή δεν είναι επί της ουσίας μια απόρριψη της δικής μας ξεχωριστής προσωπικής αξίας.
Μια αποτυχία λοιπόν δεν σημαίνει συνολική αποτυχία στη ζωή και μια απόλυση δεν σημαίνει το τέλος του κόσμου.Άλλωστε ο μόνος τρόπος για να αποτύχει κάποιος είναι να αποδεχτεί την αποτυχία του. Οι ελπίδες και τα όνειρά μας για το μέλλον θα πρέπει να γίνονται φωτεινοί οδηγοί για άντληση περισσότερης δύναμης, υπομονής, επιμονής και επαναπροσδιορισμό στόχων. Θα βοηθούσε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ίσως τελικά το ότι διακόψαμε τη σχέση μας με τη συγκεκριμένη εργασία ήταν μια έμμεση επιλογή ή μια ευκαιρία να αναζητήσουμε έναν νέο επαγγελματικό δρόμο και προσανατολισμό που μας ταιριάζει περισσότερο. Να προσπαθήσουμε δηλαδή να αντιμετωπίσουμε το γεγονός κάτω από ένα περισσότερο ανθρώπινο πρίσμα.
Αρχικά πρέπει να βάλουμε τον πήχη χαμηλά. Οι μεγάλες προσδοκίες γεννούν και μεγάλες απογοητεύσεις. Ας δοκιμάσουμε σε χώρους που μέχρι τώρα δεν είχαμε αξιολογήσει γιατί θεωρούσαμε ότι είχαμε προσόντα περισσότερα και σημαντικότερα. Η αναζήτηση εναλλακτικής εργασίας, από αυτή που έχουμε ήδη στο μυαλό μας ότι μας αξίζει και μας ταιριάζει, μπορεί να μας κάνει να ανακαλύψουμε ότι έχουμε ταλέντο σε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάναμε μέχρι σήμερα και ίσως να μας κάνει να νιώσουμε περισσότερο ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι…Ένα βήμα πιο κοντά στην αυτοπραγμάτωση!
Το σημαντικότερο είναι να «βάλουμε ξυπνητήρι». Το πρώτο σοκ από την απόλυση το δέχεται ο εγωισμός μας, το δεύτερο η καθημερινή ρουτίνα μας. Οφείλουμε να κρατήσουμε τον εαυτό μας σε εγρήγορση και σε ένα πρόγραμμα παρόμοιο με αυτό που ακολουθούσαμε ως τώρα.Δεν επιτρέπεται να αφήσουμε το σώμα μας να καταλάβει ότι κάτι αλλάζει από εδώ και πέρα. Έτσι θα το αποδεχτεί ευκολότερα και το μυαλό μας.
Η δημιουργία είναι αποτέλεσμα της αναζήτησης και η αναζήτηση δυστυχώς είχε ατονήσει από την εύκολη ανάπτυξη που όλοι βιώναμε "στα χρόνια των παχιών αγελάδων". Η οικονομική κρίση δίνει ακριβώς αυτό το κίνητρο που χρειαζόταν οι νέοι μας..
Να πετάξουν πάνω από τα σύννεφα για να δουν τον ήλιο…!!!!
by Ιωάννα Ζωγράφου, φιλόλογος
Σου άρεσε το άρθρο; Βαθμολόγησέ το!
Latest Blog:
Εργαστήρια πειραμάτων posted on 20 Feb 2024 09:09
