Χριστουγεννιάτικες ...σκέψεις

News » Χριστουγεννιάτικες …σκέψεις
Posted on 12 Dec 2014 07:21
raw text+ "Τα Χριστούγεννα της Μαρίνας" | Genevieve Laurencin

Παραμονές Χριστουγέννων…..!!!! Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, προσδοκούμε ευχάριστες, γιορτινές ημέρες απωθώντας με δεξιοτεχνία ό,τι μας πληγώνει, ό,τι μας πιέζει, ό,τι, τέλος πάντων, μας εμποδίζει να "περνάμε καλά και χαλαρά, βρε αδερφέ "(συνηθισμένο άκουσμα της καθημερινότητάς μας και χαρακτηριστικό της ελαφρότητας των τηλεοπτικών πρωινάδικων). Μηχανισμός άμυνας, θα έδινε πετυχημένα την εξήγησή του ο Φρόυντ…

Ακόμα πιο αριστοτεχνικά επιμελημένα επιδιώκουμε να ξεχάσουμε, (μέρες που είναι τίποτα ας μη μας κακοκαρδίσει) τη δυσκολία του "άλλου"…του άγνωστου και απρόσωπου άστεγου, φτωχού, εγκαταλελελειμένου, ασθενούς και οποιασδήποτε μορφής αναξιοπαθούντα… θεωρώντας πολλές φορές (για να τα έχουμε καλά και με τη συνείδησή μας) ότι κάπου έφταιξε και αυτός ο φουκαράς, κάποια κακή διαχείριση που έκανε τον έφερε, δικαίως, σε αυτή τη δυσχερή κατάσταση, …ίσως και να το αξίζει κιόλας! Και πάντα μακριά από εμάς….

Οι πιο "φιλάνθρωποι" έχουμε φροντίσει από νωρίς να δώσουμε τον, τίμια αποκτημένο, οβολό μας, όπου θεωρούμε ότι θα αποβεί χρήσιμος στα πλαίσια του "αγαπάτε αλλήλους" και θα οδηγηθούμε στις γιορτές "ξελαφρωμένοι"… και, προπάντων, χωρίς στενάχωρες σκέψεις για το πρόβλημα του διπλανού (αφού ούτε εμείς το δημιουργήσαμε, ούτε είμαστε ικανοί να το λύσουμε).

Για να επανέλθω …ο στόχος είναι να αποφύγουμε τις … σκέψεις, τις δυσάρεστες σκέψεις (ίσως και λόγω καταγωγής: ας θυμηθούμε τους αρχαίους Αθηναίους που συνήθιζαν να τιμωρούν παραδειγματικά όσους τους θύμιζαν "οικεία κακά"). Kαι σαν Έλληνες, υπερπροστατευτικοί γονείς (γιατί εμείς μόνο, κατά την αλάνθαστη πεποίθησή μας, απ΄όλη την Ευρώπη αγαπάμε με όλη μας την ψυχή τα παιδιά μας και μόνο στην Ελλάδα ο θεσμός της οικογένειας καλά κρατεί) να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από τις θλιβερές αλήθειες που θα χαλάσουν τη χαρούμενη διάθεσή τους. Γιατί αν χαλάσει η δική τους θα χαλάσει και η δική μας (από το βομβαρδισμό ερωτημάτων, που αφορούν την αδικία που υπάρχει στον κόσμο, και που ασφαλώς εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε). …Ας το αφήσουμε καλύτερα μέρες που είναι….

Ε…ΟΧΙ!!! Εμείς στη Βιβλιοθήκη μας δε δραπετεύουμε από τις σκέψεις, κοιτάμε την αλήθεια κατάματα και ρεαλιστικά, ποτέ ωραιοποιημένη!!! Και εναγωνίως ψάχνουμε εύληπτους τρόπους να την παρουσιάσουμε στα παιδιά μας. Και αυτό γιατί θεωρούμε τα παιδιά όχι θεατές της ζωής αλλά πρωταγωνιστές και η θαρραλέα αλήθεια τα ωριμάζει και τα δυναμώνει, τα καθιστά ετοιμοπόλεμους, μελλοντικούς μαχητές στις δύσκολες συνθήκες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν.

Με οδηγό τα εύστοχα βιβλία μας επιδιώκουμε να θίξουμε ευαίσθητα ζητήματα…

Είναι για όλα τα παιδιά τα Χριστούγεννα ευτυχισμένα; Είναι για όλα τα παιδιά η ζωή γενναιόδωρη και ξέγνοιαστη; Είναι όλα τα παιδιά …παιδιά;

Η σκληρή ενηλικίωση έρχεται για την μικρή Μαρίνα από τα πολύ τρυφερά της χρόνια. Αγνώστου πατρός, ζει σε ένα φτωχικό διαμέρισμα με τη στήριξη της παρεξηγημένης, από τον κοινωνικό περίγυρο και την Κοινωνική Πρόνοια, μητέρα της.Ο ευυπόληπτος κόσμος είναι σκληρός κριτής για τους φτωχούς, δεν τους αναγνωρίζει καμία αξιοπρέπεια. Η μητέρα δουλεύει σκληρά τις νύχτες, η μικρή Μαρίνα μένει πολλές ώρες μόνη, με συντροφιά τη μοναδική της κούκλα, όχι αγορασμένη αλλά φτιαγμένη από κουρέλια, στην οποία εκμυστηρεύεται τις μύχιες σκέψεις και ανησυχίες της.

Οι φόβοι και η αγωνία της μικρής Μαρίνας εντείνονται κατά την περίοδο των γιορτών. Και αυτό γιατί η μητέρα της πρέπει να δουλέψει ακόμα περισσότερες νυχτερινές ώρες (για την εξυπηρέτηση των οικονομικά και κοινωνικά προνομιούχων της κοινωνίας) και θα γυρίσει στο σπίτι αργότερα από το συνηθισμένο. Όταν όλοι διασκεδάζουν και περνούν ζεστές οικογενειακές στιγμές η ηρωίδα μας αναγκάζεται να στερηθεί και την παρουσία του μοναδικού της συγγενή. Για χριστουγεννιάτικο δώρο ούτε λόγος….

Και η Κοινωνική Πρόνοια υποψιασμένη καιροφυλακτεί. …Άλλος ένας λόγος ανησυχίας για την πρωταγωνίστριά μας….

Στο βιβλίο "Τα Χριστούγεννα της Μαρίνας" της Genevieve Laurencin, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, λύση στο πρόβλημα θα δοθεί από έναν από μηχανής θεό, έναν καλό άγγελο ή έναν Άγιο Βασίλη, όπως πιστεύει με την παιδική της αθωότητα η ίδια η ηρωίδα, και το τέλος θα είναι χαρούμενο….!

Ίσως το τέλος είναι το μοναδικό εξιδανικευμένο, μη ρεαλιστικό στοιχείο της ιστορίας μας…

Η αφήγηση είναι ευχάριστη, γοργή, αυτοβιογραφική, αφού η ίδια η Μαρίνα αναλαμβάνει μόνη της να μας διηγηθεί την ιστορία της.

Σίγουρα το βιβλίο που σας προτείνουμε είναι σύγχρονο, επίκαιρο και συνάδει με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση που γεννάει και καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό και οδηγεί στην απομόνωση ορισμένων κατηγοριών του ελληνικού πληθυσμού.

Ας ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας….!!!!!!

by Ιωάννα Ζωγράφου, φιλόλογος

Σου άρεσε το άρθρο; Βαθμολόγησέ το!